Nieuws vanuit Blantyre
Door: Floor
Blijf op de hoogte en volg Floor
04 Oktober 2014 | Malawi, Bvumbwe
Inmiddels zit week 3 er al weer op in het mooie maar arme Malawi.
De dagen vliegen voorbij maar door alle nieuwe indrukken lijkt het ook alsof we er al veel langer zitten.
Volgende week kijken we voor het laatst mee in de klassen. Daarna kiezen we 1 klas en worden we assistent van de leraar.
Tot nu toe is de main-school (kinderen tussen de 9 en 20 jaar) me beter bevallen dan de pre-school (kinderen tussen de 5 en 9 jaar). Dit komt waarschijnlijk door het enorme geduld, wat ik wel dacht te hebben, maar toch tegenvalt. Zoals ik al eerder schreef gebaren de kleintjes zo snel en ik moet mezelf echt de tijd geven om alle gebaren te leren. Ik wil te snel alles kunnen maar het belangrijkste nog, ik wil de kinderen kunnen begrijpen en kunnen antwoorden op hun vragen.
De kleintjes leren tellen en gebaren als: hetzelfde. Dit leren ze door memory te spelen en dingen aan te wijzen in de klas die hetzelfde zijn als op een kaartje. Door te observeren in de lessen ga ik echt weer terug naar mijn kindertijd. Hoe oud was ik toen ik bepaalde dingen leerde? En hoe gingen bij ons de lessen? Het niveau ligt hier duidelijk een stuk lager. Logisch ook met een beperking, maar wel pijnlijk om te zien dat jongeren van 16 en 18 een lesstof behandelen die wij kregen toen we 11 waren. Het schrijven van getallen in een volgorde van hoog naar laag is voor de meeste leerlingen onmogelijk. Wat ik vooral moeilijk vind is dat ik wel weet hoe ik het de kinderen uit kan leggen maar ik niet zou weten hoe ik dit moet doen in gebarentaal. Op die momenten mis ik echt de gesproken taal en de handigheid daarvan.
De leraren zijn erg blij met onze komst. Gisteren werden we uitgenodigd voor een diner bij een lerares. We aten Nsima (maïsmeel met water) met ei, tomaat en heerlijk klaargemaakte eggplant (aubergine).
Vrijdag 10 oktober gaan leraren van heel het district Thyolo naar Lake Malawi. Mariska en ik mogen ook mee! Ofja, de mensen die genoeg geld hebben om te gaan. Het kost 7000 Kwacha (14 euro) waardoor veel leraren niet mee kunnen.
Vorig weekend was ons eerste weekendje weg naar Blantyre, de tweede grote stad van Malawi. De dochter van het schoolhoofd is de eerste keer meegegaan in de mini-busjes om ons de weg te wijzen en aan te geven wat een normale prijs is (voor muzungus (blanke) willen ze nog wel eens wat meer geld vragen). Dit was al een heel avontuur omdat we halverwege uit de mini-bus werden gezet omdat deze bus blijkbaar geen geldig bewijs hadden waarmee ze langs de politie-post konden. Sta je dan in de middle of nowhere. We begonnen maar vast met lopen want alle busjes die voorbij komen zitten al vol. Tot er een busje luid toeterend naast ons stopte. Ik vroeg me af waarom want het busje zat al nokkie vol. Maar dat mag hier de pret niet drukken. Kindje bij je op schoot, koelbox en kroppen sla tussen je benen en in je nek en gaan!
Uiteindelijk zijn we aangekomen bij doogles lodge, een heerlijk rustige plek om te zijn terwijl het drukke busstation om de hoek ligt. Met vriendelijk personeel en een luxe kamer en heerlijk eten hebben we een heel fijn weekend gehad samen met Gillinde (vroeger mijn oppas) en Willem-Jan die daar tijdens hun backpack avontuur ook verbleven. Fijn om even onder de Nederlanders te zijn en vlees te eten! Want ja (Muntweggers) het leven zonder vlees valt me zwaar zoals jullie weten. Leg de viandellen maar vast klaar voor als ik terug ben!
Heen of terug naar het dorp en de dichtbijzijnde markt zitten we achterop een fietstaxi. Dit is een opgepimpte fiets met voetensteuntje, handensteuntje en als je geluk hebt een kussentje. Berg af gaat als een razende. En aangezien ik er niet echt tegen kan de controle te verliezen zit ik met samengeknepen spieren achterop. De berg op is wat lastiger voor de fiets chauffeur. Die delen moeten we dan soms ook afstappen om verder te lopen. Ik ken inmiddels de prijzen van de fietstaxi en minibus goed dus als ze me met 150 Kwacha (0,30 cent) willen afzetten doe ik net alsof ik al jaren in Malawi woon en zeg ik dat ik geen cent meer betaal dan de normale prijs.
Het muggen seizoen moet nog komen zeggen ze dus de hoeveelheid DEET valt me trouwens nog alles mee.
Het is iedere dag weer mooi om te zien hoe de mensen hier hun bestaan op hebben gebouwd. Het weinige wat ze hebben delen ze maar al te graag en ze zijn trots op hoe ze leven maar tegelijkertijd ook nieuwsgierig naar de verschillen. Echt bijzonder om hier te zijn en er staan nog zoveel dingen op het programma. Zoals het beklimmen van de Mulanje Mountain, theeplantages in Thyolo, voetbalwedstrijd in Blantyre bijwonen (ja mijn sportieve kant komt hier helemaal tot zn recht), op safari, naar lake Malawi en nog veeeel meer.
Lieve lezers, tot een volgende! “Ik klim weer in m’n tent” zoals Mariska zou zeggen. (Lees: onder mn klamboe)
De dagen vliegen voorbij maar door alle nieuwe indrukken lijkt het ook alsof we er al veel langer zitten.
Volgende week kijken we voor het laatst mee in de klassen. Daarna kiezen we 1 klas en worden we assistent van de leraar.
Tot nu toe is de main-school (kinderen tussen de 9 en 20 jaar) me beter bevallen dan de pre-school (kinderen tussen de 5 en 9 jaar). Dit komt waarschijnlijk door het enorme geduld, wat ik wel dacht te hebben, maar toch tegenvalt. Zoals ik al eerder schreef gebaren de kleintjes zo snel en ik moet mezelf echt de tijd geven om alle gebaren te leren. Ik wil te snel alles kunnen maar het belangrijkste nog, ik wil de kinderen kunnen begrijpen en kunnen antwoorden op hun vragen.
De kleintjes leren tellen en gebaren als: hetzelfde. Dit leren ze door memory te spelen en dingen aan te wijzen in de klas die hetzelfde zijn als op een kaartje. Door te observeren in de lessen ga ik echt weer terug naar mijn kindertijd. Hoe oud was ik toen ik bepaalde dingen leerde? En hoe gingen bij ons de lessen? Het niveau ligt hier duidelijk een stuk lager. Logisch ook met een beperking, maar wel pijnlijk om te zien dat jongeren van 16 en 18 een lesstof behandelen die wij kregen toen we 11 waren. Het schrijven van getallen in een volgorde van hoog naar laag is voor de meeste leerlingen onmogelijk. Wat ik vooral moeilijk vind is dat ik wel weet hoe ik het de kinderen uit kan leggen maar ik niet zou weten hoe ik dit moet doen in gebarentaal. Op die momenten mis ik echt de gesproken taal en de handigheid daarvan.
De leraren zijn erg blij met onze komst. Gisteren werden we uitgenodigd voor een diner bij een lerares. We aten Nsima (maïsmeel met water) met ei, tomaat en heerlijk klaargemaakte eggplant (aubergine).
Vrijdag 10 oktober gaan leraren van heel het district Thyolo naar Lake Malawi. Mariska en ik mogen ook mee! Ofja, de mensen die genoeg geld hebben om te gaan. Het kost 7000 Kwacha (14 euro) waardoor veel leraren niet mee kunnen.
Vorig weekend was ons eerste weekendje weg naar Blantyre, de tweede grote stad van Malawi. De dochter van het schoolhoofd is de eerste keer meegegaan in de mini-busjes om ons de weg te wijzen en aan te geven wat een normale prijs is (voor muzungus (blanke) willen ze nog wel eens wat meer geld vragen). Dit was al een heel avontuur omdat we halverwege uit de mini-bus werden gezet omdat deze bus blijkbaar geen geldig bewijs hadden waarmee ze langs de politie-post konden. Sta je dan in de middle of nowhere. We begonnen maar vast met lopen want alle busjes die voorbij komen zitten al vol. Tot er een busje luid toeterend naast ons stopte. Ik vroeg me af waarom want het busje zat al nokkie vol. Maar dat mag hier de pret niet drukken. Kindje bij je op schoot, koelbox en kroppen sla tussen je benen en in je nek en gaan!
Uiteindelijk zijn we aangekomen bij doogles lodge, een heerlijk rustige plek om te zijn terwijl het drukke busstation om de hoek ligt. Met vriendelijk personeel en een luxe kamer en heerlijk eten hebben we een heel fijn weekend gehad samen met Gillinde (vroeger mijn oppas) en Willem-Jan die daar tijdens hun backpack avontuur ook verbleven. Fijn om even onder de Nederlanders te zijn en vlees te eten! Want ja (Muntweggers) het leven zonder vlees valt me zwaar zoals jullie weten. Leg de viandellen maar vast klaar voor als ik terug ben!
Heen of terug naar het dorp en de dichtbijzijnde markt zitten we achterop een fietstaxi. Dit is een opgepimpte fiets met voetensteuntje, handensteuntje en als je geluk hebt een kussentje. Berg af gaat als een razende. En aangezien ik er niet echt tegen kan de controle te verliezen zit ik met samengeknepen spieren achterop. De berg op is wat lastiger voor de fiets chauffeur. Die delen moeten we dan soms ook afstappen om verder te lopen. Ik ken inmiddels de prijzen van de fietstaxi en minibus goed dus als ze me met 150 Kwacha (0,30 cent) willen afzetten doe ik net alsof ik al jaren in Malawi woon en zeg ik dat ik geen cent meer betaal dan de normale prijs.
Het muggen seizoen moet nog komen zeggen ze dus de hoeveelheid DEET valt me trouwens nog alles mee.
Het is iedere dag weer mooi om te zien hoe de mensen hier hun bestaan op hebben gebouwd. Het weinige wat ze hebben delen ze maar al te graag en ze zijn trots op hoe ze leven maar tegelijkertijd ook nieuwsgierig naar de verschillen. Echt bijzonder om hier te zijn en er staan nog zoveel dingen op het programma. Zoals het beklimmen van de Mulanje Mountain, theeplantages in Thyolo, voetbalwedstrijd in Blantyre bijwonen (ja mijn sportieve kant komt hier helemaal tot zn recht), op safari, naar lake Malawi en nog veeeel meer.
Lieve lezers, tot een volgende! “Ik klim weer in m’n tent” zoals Mariska zou zeggen. (Lees: onder mn klamboe)
-
04 Oktober 2014 - 19:58
Kirsten:
wat klinkt het goed flora!
Fijn voor die fiets taxi dat jouw gewicht net te drGen is -
06 Oktober 2014 - 22:51
Sjan:
Hoi Floortje,
Wat een mooie verhalen! Wat een mooie foto's! Dat zwarte handje in die grote witte hand van jou. Wel een enge hond op de achtergrond. Lijkt wel een koe zo groot. Absorberen maar al die indrukken. Deze ervaring nemen ze je niet meer af.
Let goed op jezelf Floor.
-
14 Oktober 2014 - 16:16
Kirsten:
Zie dat mijn reactie niet echt goed door gekomen is met mijn telefoon.
Maar fijn voor die fietstaxi s met jouw gewicht en zo kom je toch misschien nog over die angst heen!:P
Kunnen we door Nijmegen heen crossen als je terug bent;).
Wat heb je het verhaal mooi geschreven en wat fijn om je te volgen.
X -
15 Oktober 2014 - 23:11
Mam:
Lieve Flori,
Heb vanavond de verhalen van jou en Mariska weer eens zitten lezen.
Zo fijn dat jullie uitvoerig schrijven.
Ook de foto's zijn veelzeggend.
Dank en dikke kus voor jullie beiden. -
16 Oktober 2014 - 00:01
Brigitte:
Hey Floor !
Je klinkt helemaal enthousiast ! Wat fijn! Super leuk om te lezen ook...ik ga zo naar je foto's kijken. Sjoerd had me ook het adres van de waarbenjij van Mariska....inderdaad leuk om jullie verschillende verhalen te lezen. Jullie hebben zo te lezen een geweldige tijd. Blij dat het zo goed gaat.
Veel liefs. en veel plezier verder !!! -
16 Oktober 2014 - 09:09
Berdi:
Hey hallo Floortje,
Buiten is het regenachtig en ik zit tijdens het ontbijt jouw prachtige warme verhalen te lezen, echt een wereld van verschil!
Wat krijg je jullie avonturen met de nodige details toch goed op papier, je hebt talent Floor, papa zal trots op je zijn!
Op de foto's zie ik steeds je vrolijke gezicht waaruit blijkt dat je het goed stelt. Dat geeft zelfs een tante op afstand een goed gevoel haha. Zo ver weg, zo blank, zo tenger, zo mijn nichtje, dankjewel dat we dit mogen delen met jou.
Heel veel succes de komende tijd met de gebarentaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
